مرتضی ممیز
مرتضی ممیز پدر علم گرافیک ایران است. مرتضی ممیز بزرگوار در ۴ شهریور ۱۳۱۵ در تهران چشم به جهان گشود. ایشان تصویرگر و طراح گرافیک و استاد دانشگاه بودند. این لقب را به جهت تلاش های مستمر بی پایانش در مسیر پیشرفت علم گرافیک به دست آورد.
ایشان پس از گرفتن لیسانس نقاشی در دانشکده هنرهای زیبا به پاریس رفت و در رشته معماری داخلی تخصص یافت. سپس به ایران بازگشت و پس از فعالیت های خلاقانه به ابداع هنر گرافیک و خلق پوسترهای بی نظیر پرآوازه شد.
مرتضی ممیز پدر علم گرافیک ایران است. مرتضی ممیز بزرگوار در ۴ شهریور ۱۳۱۵ در تهران چشم به جهان گشود. ایشان تصویرگر و طراح گرافیک و استاد دانشگاه بودند. این لقب را به جهت تلاش های مستمر بی پایانش در مسیر پیشرفت علم گرافیک به دست آورد.
ایشان پس از گرفتن لیسانس نقاشی در دانشکده هنرهای زیبا به پاریس رفت و در رشته معماری داخلی تخصص یافت. سپس به ایران بازگشت و پس از فعالیت های خلاقانه به ابداع هنر گرافیک و خلق پوسترهای بی نظیر پرآوازه شد.
مرتضی ممیز در طول زندگی، ۱۰ نمایشگاه در ایران، ۲ نمایشگاه اختصاصی در آلمان و بیش از ۷۴ نمایشگاه در ایران، فرانسه، و ... برپا کرد. از جمله کارهای دیگر ایشان، طراحی صحنه، مقاله برای کتاب ها و ... برای فیلم های سینمایی میباشد. پایه گذاری رشته گرافیک در ایران به پیشنهاد ایشان راه را برای جوان های مشتاق گرافیک هموار کرد.
در سال ۱۳۸۳ ایشان به عنوان استاد برجسته فرهنگستان برگزیده شد.
در سال ۱۳۸۳ ایشان به عنوان استاد برجسته فرهنگستان برگزیده شد.
از جمله پوستر معروف این بزرگوار، پوستر فیلم گوزن ها است.
مرتضی ممیز در عرصه فعالیت هنری خود در ایران و بین‌المللی، در ابداع هنر گرافیک در ایران و گسترش فرهنگ ملی و سنت‌های هنری نقش بسزایی داشت.
وی آذرماه سال ۱۳۸۳ به‌عنوان استاد برجستهٔ فرهنگستان هنر، در مراسمی، ازسوی سیدمحمد خاتمی تجلیل شد.
ممیز در سالهای پایانی عمر خویش با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد و از ۲۳ آبان‌ماه ۱۳۸۴ برای تازه‌ترین دور شیمی‌درمانی، در بیمارستان آبان تهران بستری شده بود که چند روز بعد حالش رو به وخامت نهاد و سرانجام در سن ۶۹ سالگی روز شنبه پنجم آذر ماه ۱۳۸۴ برابر ۲۶ نوامبر ۲۰۰۵ درگذشت.
وی آذرماه سال ۱۳۸۳ به‌عنوان استاد برجستهٔ فرهنگستان هنر، در مراسمی، ازسوی سیدمحمد خاتمی تجلیل شد.
ممیز در سالهای پایانی عمر خویش با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد و از ۲۳ آبان‌ماه ۱۳۸۴ برای تازه‌ترین دور شیمی‌درمانی، در بیمارستان آبان تهران بستری شده بود که چند روز بعد حالش رو به وخامت نهاد و سرانجام در سن ۶۹ سالگی روز شنبه پنجم آذر ماه ۱۳۸۴ برابر ۲۶ نوامبر ۲۰۰۵ درگذشت.
پیکر مرتضی ممیز، هفتم آذرماه، تشییع و در باغبان‌کلا، واقع در کردان کرج، به‌خاک سپرده شد.
ما میتوانیم از داشتن این استوره در دنیا به خود ببالیم و از ایشان الهام بگیریم.
بدون دیدگاه